ردیابی ژن phID در سودوموناس های فلورسنت فراریشه نخود و رابطه آن با کنترل بیولوژیکی بیماری پژمردگی نخود با عامل Fusarium oxysporum f. sp. Ciceris

ابراهیمی کاظم آباد, زهرا; روحانی, حمید; جمالی, فاطمه; مهدیخانی مقدم, عصمت

doi:10.22067/jpp.v27i4.29752

ردیابی ژن phID در سودوموناس های فلورسنت فراریشه نخود و رابطه آن با کنترل بیولوژیکی بیماری پژمردگی نخود با عامل Fusarium oxysporum f. sp. Ciceris

نوع مقاله : مقالات پژوهشی

نویسندگان

10.22067/jpp.v27i4.29752

چکیده

پژمردگی فوزاریومی نخود با عامل Fusarium oxysporum f. sp. ciceris یکی از مهمترین بیماری های این گیاه در ایران به شمار می رود. به منظور کنترل بیولوژیکی این بیماری، سودوموناس های فلورسنت از فرا ریشه نخود در استان خراسان با استفاده از محیط کشت کینگ ب (KB) جداسازی و شمارش شدند. فعالیت ضد قارچی80 استرین باکتریایی علیه قارچ F. oxysporum f. sp. Ciceris(Foc) در دو محیط کینگ ب ((KB و سیب زمینی دکستروز آگار (PDA) بررسی شد. نتایج نشان داد که از بین 80 استرین مورد بررسی، 25/81 درصد استرینها در محیط KB و 37/94 درصد در محیطPDA دارای توانایی بازدارندگی از رشد قارچ بودند. بین تولید متابولیت های ضدقارچی با کاهش بیماری رابطه معنی داری مشاهده شد. این رابطه در مورد سیدروفورهای استرین ها دیده نشد. ردیابی phlD، ژن کلیدی در بیوسنتز آنتی بیوتیک 2و4- دی استیل فلوروگلوسینول ( DAPG) در استرینهای باکتریایی توسط واکنش زنجیره ای پلیمراز و با استفاده از آغازگرهای اختصاصیB2BF/BPR4 صورت گرفت. نتایج نشان داد که 20جدایه دارای ژن phlD بوده و قطعه ای به اندازهbp 629 در این جدایه ها تکثیر گردید. درآزمایش های گلخانه ای، جدایه T26 بهترین اثر را بر وزن تر ریشه و جدایه هایT90 و M2-15 بهترین اثر را بر وزن تر بخش های هوایی نشان دادند. در بین استرین های مورد بررسی جدایه M2- 15 بطور معنی داری بیشترین کاهش را در شدت بیماری نسبت به سایر جدایه ها موجب گردید.

کلیدواژه‌ها