چکیده
گیاهان در طول رشد و نمو خود در معرض عوامل تنش‌زای محیطی قرار دارند. یکی از مهمترین این تنش‌ها، تنش شوری است که می‌تواند رشد و تولید محصول را محدود سازد. رشد گیاهان در شرایط تنش شوری ممکن است از طریق تغییرات پتانسیل اسمزی در اثر کاهش پتانسیل آب در محیط ریشه، تأثیر یونهای ویژه در فرآیندهای، متابولیکی کاهش یابد. همزیستی گیاهان با قارچ‌های میکوریزآربوسکولار در خاک های شور، می‌تواند روی عملکرد و شاخص های رشدی گیاه مؤثر باشد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر قارچ‌های میکوریزآربوسکولار بر میزان تحمل گیاه سویا بر شرایط تنش شوری است. در این مطالعه، گیاهان میکوریزایی و غیرمیکوریزایی با از طریق آبیاری با محلول 1/0 درصد، 2/0 درصد و 3/0 درصد کلرید سدیم هر هفته تیمار شدند. تیمار میکوریزایی در 4 سطح شامل تیمار فاقد میکوریز، تیمار تلقیح شده با گونه Glomus mosseae(M1)، تیمار تلقیح شده با گونه Glomus intraradices (M2)و تیمار تلقیح شده با مخلوط هر دو قارچ ( M3 ) بود. آزمایش در قالب طرح بلوک تصادفی با سه تکرار در شرایط گلخانه‌ای انجام شد. نتایج تجزیه و تحلیل آماری تفاوت معنی‌داری را در شاخص های کلنیزاسیون میکوریزایی، گره‌زایی، بیوماس گره ها،مقادیر آهن، نیتروژن و مس بین تیمارها در سطوح مختلف شوری نشان داد (5% ≥ P ). تیمارهای میکوریزایی در اکثر سطوح شوری، کاهش معنی‌داری در اسپورزایی مشاهده شد. نتایج نشان داد که قارچ میکوریز با افزایش جذب عناصر، کمک به گره‌زایی و نیز افزایش تنظیم کننده‌های اسمزی، رشد گیاه را در شرایط تنش شوری بهبود می‌بخشد.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله