بررسی کارایی تعدادی از علف‌کش‌ها در کنترل بیوتیپ‌های یولاف‌وحشی(Avena ludoviciana Durieu) مقاوم و حساس به علف‌کش‌های بازدارنده استیل کوآنزیم-آ-کربوکسیلاز

نوع مقاله : مقالات پژوهشی

نویسندگان

1 موسسه گیاهپزشکی کشور

2 موسسه تحقیقات گیاه‌پزشکی کشور

چکیده

چکیده
به منظور ارزیابی کارایی باریک برگ کش‌های ثبت شده در ایران در کنترل بیوتیپ های یولاف وحشی حساس و مقاوم به علف‌کش، سه آزمایش مجزا به صورت گلخانه‌ای، در بخش تحقیقات علف‌های هرز موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی اجرا شد. در آزمایش‌های اول، دوم و سوم به ترتیب شامل توده حساس (ِDR7)، توده مقاوم با مکانیزم متابولیسم (SOR1) و توده مقاوم با مکانیزم تغییر محل عمل (NR14) توسط 17 تیمار علف‌کشی مورد آزمایش قرار گرفتند. آزمایش‌های اول و دوم با 12 تکرار و آزماییش سوم نیز با 9 تکرار انجام شد. تیمارهای علف‌کشی در مرحله 4 برگی علف‌های هرزاعمال شد. اندازه‌گیریهای انجام شده شامل ارزیابی چشمی بر اساس روش EWRC در 30 روز پس از سمپاشی، درصد تعداد یولاف وحشی باقیمانده بعد از سمپاشی نسبت به قبل از سمپاشی و درصد وزن خشک یولاف وحشی توده حساس نسبت به شاهد بود. در مجموع بر اساس نتایج بدست آمده بهترین علف‌کش در این آزمایش برای توده حساس، علف‌کش‌های کلودینافوپ پروپارژیل (8/0 لیتر در هکتار)، پینوکسادن (450 میلی‌لیتر در هکتار)، سولفوسولفورون (6/26گرم در هکتار)، سولفوسولفورون +متسولفورون (45 گرم در هکتار)، یدوسولفورون+مزوسولفورون (350 گرم در هکتار)، پروسولفوکارب (3-4 لیتر در هکتار) و فنوکساپروپ پی اتیل (1 لیتر در هکتار) و ایزوپروتون+دیفلوفنیکان (5/2-2 لیتر در هکتار) بود. البته ترالکوکسیدیم (2/1 لیتر در هکتار) و دیکلوفوپ متیل (5/2 لیتر در هکتار) نیز به‌طور نسبی این توده را کنترل نمودند. بهترین علف‌کش برای کنترل توده مقاوم با مکانیزم افزایش متابولیسم علف‌کش‌های سولفوسولفورون +متسولفورون و ایزوپروتون+دیفلوفنیکان بود و علف‌کش‌های یدوسولفورون+مزوسولفورون (400گرم در هکتار) و پروسولفوکارب نیز به‌طور نسبی این توده را کنترل نمودند. برای کنترل توده مقاوم با مکانیزم عمل تغییر محل هدف نیز بهترین علف‌کش‌ها شامل پینوکسادن، سولفوسولفورون، سولفوسولفورون +متسولفورون، یدوسولفورون+مزوسولفورون با دز و ایزوپروتون+دیفلوفنیکان بود. در مجموع نتایج این تحقیق حاکی از آن است که برای کنترل شیمیایی علف‌هرز یولاف مقاوم به علف‌کش‌های بازدارنده استیل کوآنزیم-آ-کربوکسیلاز (ACCase)، باید مکانیزم مقاومت این علف‌هرز نیز مد نظر قرار گیرد

واژه های کلیدی: مقاوت به علف‌کش، یولاف وحشی، مقاومت مبتنی بر متابولیسم و مقاومت مبتنی بر تغییر محل عمل

عنوان مقاله [English]

Study on the Efficacy of Some Current Herbicides for Control of Wild Oat (Avena ludoviciana Durieu) Biotypes Resistant and Susceptible to Acetyl CoA Carboxylase (ACCase) Inhibitors

نویسندگان [English]

  • eskandar zand 1
  • M. A. Baghestani 2
  • fatemeh benakashani
  • fatemeh Dastaran
2 Plant Pest and Disease Research Institute
چکیده [English]

Abstract
Three separate greenhouse experiments were conducted in the greenhouse facilities of the Iranian Plant Protection Research Institute, Tehran, to study the efficacy of some ACCase inhibiting herbicides for control of resistant based on mechanism, resistance based on enhanced metabolism and susceptible wild oat biotypes. In each experiment, biotypes were treated separately by 17 herbicide treatments. To evaluate the effects of treatments, different characteristics including percent damage based on EWRC scores at 30 days after spraying, percent survived plants after spraying relative to before spraying and percent dry and wet weight of individual plants relative to control were studied. Results showed that the susceptible biotypes of wild oat were best controlled by Clodinafop propargyl (0.8 l/ha(, Pinoxadane (450 ml/ha) , Sulfosulfuron (26.6 g/ha), Sulfosulfuron+Metsulforon (45 g/ha), Iodosulfuron+ mesosulforon (350 g/ha), Prosulfocarb (3-4 l/ha(and Isoproturon+diflufenican (2-2.5 l/ha(. Tralkoxydem (1.2 l/ha (and Fenoxyprop-p-ethyl (1 l/ha(also to some extent could control susceptible biotypes. The best treatments for control of biotype based on enhanced metabolism were Isoproturon+diflufenican and Sufosoforon+metsulforon. Prosulfocarb and Iodosulfuron+ mesosulforon also to some extent could control this kind of biotypes. Resistant biotype based on mechanism also were controlled with Pinoxadane, Sulfosulfuron, Sulfosulfuron+metsulforon, Iodosulfuron+ mesosulforon (400 g/ha) and Isoproturon+diflufenican. Since AlS inhibitor could not control susceptible wild oat biotypes, it is necessary to repeat this part of experiment again.

Keyword: Herbicide resistance, Wild oat, Resistant based on mechanism, Resistant based on enhanced metabolism

CAPTCHA Image