%0 Journal Article %T ارزیابی شیوه‌های تهیه بستر بذر و کاربرد علف‌کش در مدیریت علف‌های هرز لوبیا (Phaselous vulgaris L.) %J پژوهش های حفاظت گیاهان ایران %I دانشگاه فردوسی مشهد %Z 2980-8170 %A فتحی, مرید علی %A الهی فرد, الهام %A سیاهپوش, عبدالرضا %D 2020 %\ 06/21/2020 %V 34 %N 2 %P 229-241 %! ارزیابی شیوه‌های تهیه بستر بذر و کاربرد علف‌کش در مدیریت علف‌های هرز لوبیا (Phaselous vulgaris L.) %K بستر بذر دائم و غیر دائم %K تراکم و وزن خشک علف‌های هرز %K عملکرد دانه %R 10.22067/jpp.v34i2.75813 %X علف‌های هرز یکی از مهمترین عوامل کاهش دهنده عملکرد لوبیا می‌باشند. به منظور بررسی اثر روش‌های تهیه بستر کاشت و مصرف علف‌کش‌های خاک کاربرد بر عملکرد و اجزای عملکرد لوبیا آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار، در سال زراعی 1395-1394 در روستای حاتم آباد، واقع در بخش فیروزآباد شهرستان سلسله، در استان لرستان اجرا شد. عوامل مورد بررسی شامل تهیه بستر کاشت در دو سطح (دائم و غیردائم) و علف‌کش‌های خاک کاربرد در سه سطح شامل ]لینوران (5/1 لیتر در هکتار)، ای‌پی‌تی‌سی (3 لیتر در هکتار)، تریفلورالین (5/1 لیتر در هکتار)[ بودند. همچنین دو تیمار عدم کنترل علف‌های هرز (به عنوان شاهد آلوده) و وجین دستی به عنوان تیمار مهار علف‌های هرز در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد بیشترین درصد کاهش وزن خشک علف‌های هرز در 30 روز پس از سمپاشی به ترتیب متعلق به بستر بذر دائم به همراه کاربرد علف‌کش‌های ای‌پی‌تی‌سی (09/79 درصد)، و تریفلورالین (57/78 درصد) بود. درصد کاهش وزن خشک علف‌های هرز 60 روز پس از کاربرد علف‌کش در بستر کاشت غیردائم (58/76 درصد) کمتر از بستر کاشت دائم (34/84 درصد) بود. بیشترین درصد افزایش تعداد غلاف در بوته نسبت به شاهد آلوده متعلق به تیمار وجین (01/52 درصد) و پس از آن به لینورون (05/42 درصد)، ای‌پی‌تی‌سی (43/40 درصد) و تریفلورالین (34/34 درصد) بود. بیشترین درصد افزایش تعداد دانه در غلاف متعلق به تیمار وجین (14/36 درصد) و پس از آن ای‌پی‌تی‌سی (54/29 درصد)، لینورون (06/28 درصد) و تریفلورالین (06/28 درصد) بودند. در خصوص عملکرد دانه، بیشترین درصد افزایش به ترتیب متعلق به وجین (92/52 درصد)، ای‌پی‌تی‌سی (11/44 درصد)، لینورون (13/31 درصد) و تریفلورالین (30/30 درصد) بودند. بیشترین درصد افزایش عملکرد بیولوژیک به ترتیب متعلق به به وجین (46/32 درصد)، لینورون (50/25 درصد)، ای‌پی‌تی‌سی (81/20درصد) و تریفلورالین (83/17 درصد) بود. بیشترین درصد افزایش شاخص برداشت متعلق به وجین (33/34 درصد) و پس از آن لینورون (37/21 درصد)، ای‌پی‌تی‌سی (85/19 درصد) و تریفلورالین (23/18 درصد) بودند. به طورکلی، تریفلورالین نسبت به ای‌پی‌تی‌سی و لینوران به میزان بیشتری علف‌های هرز را مهار نمود. همچنین، درصد کاهش وزن خشک علف‌های هرز در بستر بذر دائم نسبت به بستر بذر کاذب بیشتر بود. %U https://jpp.um.ac.ir/article_37744_8586e9da85072ed3dbccfad97944d188.pdf